De schilders zijn klaar. Bijna, bijna, maar in elk geval is vandaag al het plastic van de ramen afgegaan en we kunnen weer naar buiten kijken. Wat heb ik dat gemist, gewoon even checken of alles met de paarden in orde is, of het regent of niet (wisselvallig), welke tractor er voorbijrijdt, en zo meer. En vooral dat de ramen weer open kunnen. Na negen nachten beneden slapen omdat daar in elk geval een ventilatierooster open was, is alles nu weer normaal. Slapen in eigen bed met het raam open, daar gaat toch niets boven. Hoera.

Er moet nog best van alles gebeuren. De steigers staan zachtjes te loeien in de wind, het terras ligt nog open en R is bezig met de voorbereiding om de buitenlampjes en ons geheime alarmsysteem weer te monteren. Maar er zit schot in, we gaan vooruit.

Er komt bij dit soort werkzaamheden zoveel kijken dat ik haast vergeet te melden dat we erg tevreden zijn met het verfwerk. Mooi grijs is niet saai. Ze hebben erg netjes gewerkt. Ook belangrijk: de schilder zegt dat deze verf wel 15 tot 20 jaar meegaat. Nou, als ik 85 ben of nog ouder dan zien we wel, misschien dat ik tegen die tijd weer een hoop steigers en afgeplakte ramen aankan. Maar niet eerder.

De ramen zijn er niet eens vuil van geworden, geen glazenwasser nodig. Nu regent het even, en dat kan ik zomaar zien vanuit de kamer. Van zondag op maandag viel er 40 mm, dat was een record (sinds we de regenmeter hebben), maar geen overlast. De hele week was er verder geen dag zonder regen, niet veel, maar wel elke dag, en volgende week ziet er net zo uit. Het gras is rijp maar we kunnen pas hooien als het een tijdlang droog is.

De hele omgeving is groen, groen en groen, fijn voor de paarden. R maait minstens eens per week het gras. Elk voordeel ...