Zaterdag brachten we door in het zadel. Een keer per jaar wordt het militair oefenterrein van Lagland, bij Arlon, opengesteld voor een dag. Ruiters, aanspanningen, mountainbikers en wandelaars mogen erin, in totaal maximaal 180 personen.

Vantevoren wisten wij het een en ander over deze tocht. Ten eerste: als je je inschreef voor 15 km, was de werkelijke afstand wel 22 km. Ten tweede bestond het parcours voor een groot deel uit mul zand, zwaar voor de paarden. Ten derde zouden er op de route meerdere fotografen geposteerd worden, daarom namen we de camera voor een keer niet mee. Tenslotte zouden vrienden ook 15 km doen. En verder zouden we na afloop Harissa nogmaals naar de inseminator moeten transporteren, dus we waren een beetje druk. We schreven ons dan ook in voor 15 km.

En? Het was een prachtige dag met 24° en onbewolkte hemel. De vrienden die ook 15 km zouden doen, kwamen niet. We telden alles bij elkaar 2 fietsen (waarvan een stilstaand), 0 aanspanningen en 0 wandelaars. Alle andere deelnemers moesten dus ruiters zijn en er waren er ook heel wat, maar druk onderweg was het niet. Af en toe reden we zo lang alleen dat we ons afvroegen of we niet verdwaald waren, maar de routes waren heel goed gemarkeerd. Het bleek niets uit te maken voor welke afstand je vooraf had ingeschreven. Er was wel veel zand maar ook weer niet overal en na 10 km besloten we er nog een rondje bij te doen. Uiteindelijk legden we 25 km af over zandpaden met rupsbandsporen en grote keien, smalle bospaadjes met stevige bodem, en een eindje over een betonweggetje door een dorp dat de militairen daar gebouwd hebben om te oefenen, zodat de soldaten niet alleen leren oorlogvoeren als de slag buiten plaatsvindt op een heideterrein, maar in een realistische situatie waarbij ook burgers in de weg lopen.

Op de route waren inderdaad een stuk of zes fotografen in het struikgewas en op open vlaktes opgesteld, wat Titan en Jay best eng vonden (op de rem! daar beweegt wat!), maar de foto's staan nog niet online. We doen het dan ook voorlopig met een foto van vorig jaar, van de site van het evenement, waarbij de blauwe hemel er zelf bijbedacht kan worden.

Aan het eind konden de paarden gedoucht worden, er was pizza om mee te nemen, en we brachten Harissa niet weg. Dat laatste is een verhaal apart.