Het kan u ontgaan zijn, maar I+R hebben een grote cocotte. Dat is nodig omdat zij nu en dan gigot d'agneau ofwel lamsschouder willen eten, en dan heb je niets aan een of ander klein braadpannetje. Want het is een feit, die benaming agneau is pure misleiding. Alles wordt maar lam genoemd terwijl het eigenlijk schaap is, net of er iets mis is met schaap. Is er iets mis met schaap? Nee.

En zeker in dit geval niet, want de kerstplanning was onduidelijk. Misschien eters, misschien twee, misschien drie, misschien geen. Onzeker wegens ziekte en ongemak. Het moest dus in elk geval voldoende zijn en als er niemand kwam, ook goed, het restant de vriezer in. Flexibiliteit voor alles.

Dus ik kocht een flinke schouder, in de rustige zekerheid dat thuis de grote cocotte wachtte, niets aan de hand.

Haha. Paste er niet in. Dit was een schaap geweest met vijf centimeter te lange poten. Keihard bot, daar moest de ijzerzaag aan te pas komen (en de kersttrui). Zaag zaag zaag zaag, klaar.

Na deze eerste kleine hindernis ging verder alles goed met de gigot, vijf uur braden en dan heb je wat. We aten er met zijn tweeën van, en voor degenen die hem nu gemist hebben: er is over. En ik kan tezijnertijd natuurlijk ook gewoon weer een nieuwe maken, ik weet nu de maat.

Het andere goede nieuws: deze keer vergat ik niet, een weblogfoto te maken.