logo
 

Dinges, jeweetwel

In de vijf maanden dat we nu hier wonen hebben we al een heel aantal mensen leren kennen, en van de meeste weet ik ook hoe ze heten. Ik probeer namen altijd goed te onthouden, zelfs als ik de betrokkenen pas één keer heb ontmoet. Zo weet ik nog dat de drie dorpsgenoten die we op de receptie voor nieuwkomers in de gemeente hebben leren kennen Martine, Vincent en Françoise heten, ook al hebben we deze mensen daarna niet meer gezien. Ik vind dat belangrijk, als we ze de volgende keer dan wél weer eens tegenkomen, kan ik zeggen 'hee hallo Françoise', in plaats van 'hee hallo uhm, dinges, ik ben je naam even kwijt'. Ik vind dat sympathieker overkomen. Eigenaardigheidje van mij.

In één geval werkte dat niet, en dat terwijl we hem al sinds het begin kennen en hem dikwijls zien want het is iemand verderop uit de straat, die graag een praatje maakt. Toen we kennismaakten zei hij zijn naam niet, maar hij vertelde wel dat hij vaak in Brussel was. O, zei R, dan werkt u zeker in Brussel? Nee, hij werkte niet in Brussel. Daarna was het stil. Hij zei niet wat hij dan wél in Brussel te zoeken had, en aangezien dat ons ook niet per se aanging, vroegen we niet verder.

Sinds die eerste keer noemen wij hem dus altijd 'de jongen die niet in Brussel werkt'. Dat is evengoed duidelijk, we verwarren hem eigenlijk nooit met iemand anders.

Dus als ik nu zeg dat we vanmiddag een praatje maakten met de jongen die niet in Brussel werkt, dan hoeft verder niemand iets te vragen.


En waar is de rest? Hier en in het archief

design © 2024 - powered by InR